ارزیابی توانایی کنترل بیولوژیکی پژمردگی فوزاریومی خربزه توسط Trichoderma spp. و Bacillus spp.
Authors
Abstract:
برای بررسی امکان کنترل بیولوژیکی Fusarium oxysporum f. sp melonis عامل پژمردگی فوزاریومی خربزه سه گونه Trichoderma و دو سویه باکتری Bacillus sp. در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفتتند. در آزمون کشت متقابل هم زمان جدایهT. harzianum 6 با قارچ عامل بیماریزا70 درصد و در کشت غیر هم زمان با عامل بیماریزا جدایه T. viride 10 با 59/52 درصد باعث بیشترین بازداری از رشد میسلیومهای عامل بیماریزا گردید. در آزمون ترکیبات فرار ضد قارچی جدایه T. harzianum 6 با 5/31 درصد مانع از رشد میسلیومهای عامل بیماریزا گردید. در کشت متقابل باسیلوسها با عامل بیماریزا سویه Bacillus sp.62 با 5/30 درصد بیشترین درصد بازداری از رشد میسلیوم عامل بیماریزا در شرایط آزمایشگاه گردید. همچنین در ترکیبات فرار سویه Bacillus sp.15با 37/12 بیشترین درصد بازداری از رشد میسلیومهای عامل بیماریزا گردید. در تست مواد مایع خارج سلولی قابل نفوذ در آگار تمام استرینها مانع از رشد میسلیوم عامل بیماریزا گردید. اثر سویه Bacillus sp.62و مخلوط هر دو گونهی T. viride و T. longibrachiatum به ترتیب 93/84 و 53/84 بیشترین تاثیر بر افزایش رشد طولی ساقه گیاه مشاهده گردید اما بیشترین تاثیر بر افزایش وزن قسمتهای هوایی مخلوط گونه تریکودرما T. longibrachiatumو باکتریBacillussp.15مشاهده گردید. بیشترین تاثیر بر افزایش وزن تر ریشه با گونهT. harzianum مشاهده شد. بیشترین تاثیر بر وزن خشک ساقه مخلوط دو گونه تریکودرما T. virideوT. harzianumدیده شد. بیشترین تاثیر بر اقزایش وزن خشک ریشه توسط باکتری Bacillus sp.15و قارچ T. harzianumمشاهده گردید. مقایسه میانگینها با استفاده آزمون LSD انجام گردید.
similar resources
ارزیابی کارآیی جدایههای Trichoderma و Bacillus در کنترل بیولوژیک پژمردگی فوزاریومی خربزه
در این تحقیق، کارآیی سه گونهی spp. Trichoderma و دو استرین باکتری Bacillus spp. در کنترل بیولوژیک Fusarium oxysporum f. sp. melonis عامل پژمردگی فوزاریومی خربزه در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرارگرفت. آزمونها در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار انجام شد و برای مقایسهی میانگینها از آزمون LSD در سطح احتمال یک درصد استفاده شد. نتایج بررسیهای آزمایشگاهی روی کارآیی عوامل قارچی کنترل...
full textارزیابی استرین هایStreptomyces برای کنترل بیولوژیکی بیماری پژمردگی فوزاریومی خربزه
اثر کنترل کنندگی سیزده استرین Streptomyces شامل 8 استرین جدا شده از خاک اطراف ریشه بوته های جالیز در ورامین و 5 استرین جدا شده از خاک اطراف ریشه فلفل در استرالیا روی Fusarium oxysporum در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج نشان داد که همه استرین های Streptomyces در روش های کشت متقابل و سلوفان، رشد عامل بیماری را به میزان 33/13 تا 16/99 درصد کاهش دادند. دادند . در هنگامی که...
full textارزیابی کارآیی جدایه های trichoderma و bacillus در کنترل بیولوژیک پژمردگی فوزاریومی خربزه
در این تحقیق، کارآیی سه گونه ی spp. trichoderma و دو استرین باکتری bacillus spp. در کنترل بیولوژیک fusarium oxysporum f. sp. melonis عامل پژمردگی فوزاریومی خربزه در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرارگرفت. آزمون ها در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار انجام شد و برای مقایسه ی میانگین ها از آزمون lsd در سطح احتمال یک درصد استفاده شد. نتایج بررسی های آزمایشگاهی روی کارآیی عوامل قارچی کنترل...
full textارزیابی استرین هایstreptomyces برای کنترل بیولوژیکی بیماری پژمردگی فوزاریومی خربزه
اثر کنترل کنندگی سیزده استرین streptomyces شامل 8 استرین جدا شده از خاک اطراف ریشه بوته های جالیز در ورامین و 5 استرین جدا شده از خاک اطراف ریشه فلفل در استرالیا روی fusarium oxysporum در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج نشان داد که همه استرین های streptomyces در روش های کشت متقابل و سلوفان، رشد عامل بیماری را به میزان 33/13 تا 16/99 درصد کاهش دادند. دادند . در هنگامی که...
full textارزیابی تأثیر تیمار بذر با جدایههای مختلف تجاری و بومی Trichoderma harzianum در کنترل پژمردگی فوزاریومی خربزه
در این پژوهش کارآیی سه جدایه قارچ harzianumTrichoderma بهدست آمده از ترکیبات تجاری تریانومپی، تریکومیکساچ-وی، تریکوفانگاس و دو جدایه بومی Th1 و Th2 این قارچ از نظر کنترل بیماری پژمردگی فوزاریومی خربزه به روش تیمار بذر در آزمایشگاه و گلخانه ارزیابی شد. در آزمایشگاه بذور مایهزنی شده با بیمارگر و ترکیبات تجاری و دو جدایه بومی، از نظر میزان جوانهزنی بررسی شدند. نتایج نشان داد جدایههای تریانو...
full textMy Resources
Journal title
volume 8 issue 2
pages 87- 102
publication date 2017-12-22
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023